tja
Het werd niet zo mooi als dit model van een Javaanse sultan, maar het is me toch gelukt een prieel op ons terras in elkaar te timmeren. Het is eigenlijk meer een soort overkapte pergola geworden. Het ding staat zelfs messcherp waterpas en dat wil voor mij wat zeggen. Mijn voorvaderen zouden trots op me zijn. En als het niet helemaal waterpas is, dan zie je er over twee jaar niets meer van, want we laten het begroeien met wijnranken. Altijd praktisch blijven.
Een goede vriendin mailde me dat het een prachtige manier was om mijn wederhelft mijn liefde te tonen. Maar natuurlijk! En wanneer de druiven rijp zijn, Johan, pluk je ze en plet je ze liefdevol barrevoetsgewijs om er een goede rode wijn van te maken, welke je dan laat rijpen in fraaie eikenhouten vaten, ging ze verder. Eeeh… En wanneer ook de tijd rijp is, bottel je het in de door jezelf mondgeblazen wijnflessen, mailde ze er nog achteraan. Eh ja, nou… wacht even… het was meer bedoeld om lekker in de schaduw te zitten. Mag dat ook? ’t Is eigenlijk ook voor de honden, en die lusten geen wijn!
barrevoets hè!
